Bir zamanlar, Masaltepesi adlı küçük bir köyde, Mira adında 9 yaşında cesur bir kız yaşardı. Mira’nın en büyük merakı, köyün yanındaki Gizemli Orman’ı keşfetmekti. Bu orman, çocuklara anlatılan hikayelerde hep büyülü yaratıklarla, konuşan ağaçlarla ve gizli geçitlerle doluydu.
Bir sabah Mira, yanında oyuncak ayısı Minnoş ile birlikte ormana doğru yürümeye başladı. Annesine “Kısa bir yürüyüş yapacağım!” demişti ama aslında içten içe bir macera umuyordu.
Ormanın içine girdikçe ağaçlar daha sıklaştı, kuş sesleri azaldı ve hafif bir sis çöktü. Mira ilerledikçe etraftan gelen tuhaf bir sesi fark etti. Sanki bir melodi çalıyordu ama kimse görünmüyordu. Ses, bir süre sonra tamamen kayboldu.
“Bu ses nereye gitti?” diye düşündü Mira. Tam o sırada karşısına yaşlı, kıvrımlı dallara sahip bir ağaç çıktı. Ağaç, aniden konuştu:
— “Kaybolan sesi bulmalısın. Yoksa ormandaki denge bozulacak.”
Mira çok şaşırmıştı ama korkmak yerine heyecanlandı. Gizemli görev başlamıştı!
Ağaç ona, üç farklı bölgeye gitmesi gerektiğini söyledi: Gül Bahçesi, Uçan Taş Vadisi ve Sessiz Göl. Her birinde, melodinin bir parçası saklıydı.
İlk durak Gül Bahçesi idi. Burada konuşan bir kelebek ona melodinin ilk notasını verdi. İkinci durak olan Uçan Taş Vadisi‘nde yerçekimine meydan okuyan taşların üzerinde zıplayarak ilerledi. En sonunda Sessiz Göl’e vardığında, göl yüzeyinde yansıyan bir nota gördü. Üzerine bastığında müzik yeniden çalmaya başladı!
Mira sesin tamamını bulduğunda ormanın her yanı canlandı. Ağaçlar alkışlar gibi sallandı, kuşlar şarkı söylemeye başladı ve orman tekrar canlı oldu.
Yaşlı ağaç ona teşekkür etti:
— “Sen gerçek bir orman dostusun. Melodinin Koruyucusu oldun artık.”
Mira, kalbinde büyük bir mutlulukla ormandan çıkıp köyüne döndü. O günden sonra herkes onu Melodi Avcısı Mira diye anmaya başladı.
